Na een ijzige nacht, sta je graag rond 7 uur op. Beetje aankleden - de thermo onderkleding was niet uitgegaan - en een kop koffie en thee om wat warmer te worden. Alle spullen weer boven op de 4x4 om vervolgens om 8.00 weg te rijden.
Deze dag zouden we gelukkig minder ver hoeven rijden. Meer stops en vooral op nog bijzondere plekken, waarvan we toch dachten dat we er al aardig wat van hadden gezien. Minder ver is nog steeds ruim 200 km, over hobbelige en ongeasfalteerde wegen. Een 4x4 is hier echt een must, met een gewone auto of bus kom je niet ver.
Wat het hier zo speciaal maakt, zijn niet alleen de hoge bergen en de prachtige rotsformaties. Bolivia is zeer rijk aan mineralen zoals zwavel, borax, koper, magnesium en ijzer. Deze geven hun kleuren af aan het landschap, waardoor er zeer schilderachtige plaatjes ontstaan.
Onze eerste stop is bij Laguna Hedionda. De naam van dit meer komt van hedor (=stinken) wat afkomstig is van de grote hoeveelheid zwavel die hier aanwezig is. In de winter is het meer echter bevroren waardoor je het niet ruikt. Aan de kleur van het ijs zie je echter dat het geen gewoon water is.
Vervolgens door naar de Kolipa Laguna, waar soda gewonnen wordt, en langs de Laguna Salada (later meer). Met als eerstvolgende stop de Dessierto de Dali, de woestijn van Dali. In een lichtbruin, glooiend en strak zandlandschap staan een aantal bijzondere rotsformaties waarvan het lijkt of ze uit de lucht zijn komen vallen. Net als in een surrealistisch schilderij van de Spaanse meester. De stenen zijn ook echt uit de lucht komen vallen na uitbarstingen van de vele vulkanen in dit gebied. Waarvan de meesten niet meer actief zijn. Helaas is het niet meer toegestaan om dichtbij de stenen te komen. De foto's geven in dit geval geen goed beeld van de werkelijkheid. Dus wie dit 'levend' schilderij echt wil beleven, moet hier zelf zal naar toe reizen.
Vervolgens zijn we doorgereden naar Laguna Blanca - raampje open, foto maken - om daarna te stoppen bij het er naast gelegen en veel indrukwekkendere Laguna Verde. Met op de achtergrond de vulkaan Liancabur (5.950 boven N.A.P.), wederom een prachtig fotomoment. Het water van dit meer wordt groen gekleurd door magnesium, calcium carbonaat, lood en arsenicum. Verboden de waterflessen bij te vullen dus... Helaas is ook dit water voor het grootste deel bevroren, waardoor de kleuren iets minder goed overkomen dan in andere seizoenen. Maar het is hier ook nu in de winter heel prachtig! Ook bijzonder om te bedenken dat we ons hier pal bij een van de drielandenpunten bevinden met op enkele kilometers Argentinië en het hier gehate (omdat ze de toegang naar de zee hebben afgenomen) Chili.
Na zo'n 20 minuten en minimaal 50 foto's zijn we noordwaarts gereden naar de Laguna Salada (gezouten). Hier hebben we gelunchd en hebben de jongens heerlijk gebadderd in een thermaal bad van 35 graden. Met zoet water, wat wel bijzonder was, met de grote hoeveelheid zout in de buurt.
Daarna stond het hoogste punt van de tour op het programma, de Geisers de Sol de Manana op zo'n 5.000 meter boven N.A.P. Ook weer heel speciaal. In dit gebied doen overigens Japanners onderzoek naar hoe energie kan worden gewonnen vanuit het binnenstevan de aarde.
Na het bezoek aan de geisers zijn we door gereden naar onze volgende 'habitacon basico'. Eerst alle spullen uitgepakt en Braulio afgezet zodat hij alvast aan de slag kon en wij door naar Laguna Colorada, het gekleurde meer. Vooral rood door de in het water aanwezige algen, waar flamingo's zich te goed aan doen. Met randen van wit borax, schimmen van turkoois in het rode water en groengekleurde bergen op de achtergrond een werkelijk spectaculair gezicht. Een van de hoogtepunten van de vakantie!
Daarna vroeg slapen onder de wol in weer een ijzig koude kamer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten