Op de verjaardag van Gythe, zondag de 26e, stond al om 09.00 uur het vertrek uit Tupiza, voor de 4-daagse 4x4 safari, gepland. Veel tijd om het te vieren was er dus niet, behalve een dikke knuffel van ons allemaal. Daarnaast stond voor deze heugelijke dag een lange autorit van 370 km gepland met een 'estimate time of arrival' van 19.00 uur.
De eerste (en tweede) overnachting zouden we doorbrengen in 'habitaciones basico'. Op zich geen punt, we dachten wel wat gewend te zijn... Nou is 'basico' een subjectief begrip en op de dag voor vertrek hadden we vernomen dat de temperatuur de eerste twee nachten tot maar liefst tot 15 graden onder 0 kon dalen. En omdat de 'habitaciones basico' - naast een stenen bed, gezamenlijk toilet, koudwaterdouches, en twee uur electriciteit per dag - geen verwarming hadden, zou de temperatuur in de habitacion 's nachts tot zo'n -5 graden gaan dalen. Basico de Bolivia dus... Gelukkig konden we via de tour organisatie 4 extra slaapzakken meekrijgen.
We werden iets te laat opgehaald, traditie in Bolivia, door Ruben de chauffeur van dienst. Aan boord van de Toyota Landcruiser 4x4 zat ook onze kok Braulio, een man. Op zich verrassend, het is namelijk een vrij traditioneel land hier, maar hij had ook wel wat vrouwelijks over zich. Bepakt en bezakt, vooral op het dak, met ons eten en drinken en de eieren in de achterbak. Terwijl het overdag wel rond de 20 graden zou gaan worden...
De route onderweg was weer erg mooi. Prachtige berglandschappen met fraaie rotsformaties in de mooiste kleuren, lama's, vicuna's en struisvogels.
Van de 2.950 meter hoogte waar Tupiza, het vertrekpunt, al op ligt, stegen we al binnen een uur richting de 4.000 meter. Terwijl je om hoogteziekte te voorkomen uit moet gaan van maximaal 300 meter per dag. Gelukkig bleef ons dat bespaard.
Waarschijnlijk ergens halverwege stopten we in een klein en primitief dorpje. De bewoners hebben om wat bij te verdienen, een keuken en eetzaal ter beschikking gesteld voor amigos (de benaming voor tourdeelnemers) onderweg.
Snel haalde onze kok zijn kist met 'gereedschap' en etenswaren van de 4x4 en ging aan de slag. Samen met nog drie koks, voor de andere amigos die dezelfde tour deden. Wel zo praktisch, het ontbreekt in dit deel van de route aan elke verbinding met de rest van de wereld. Bij ongemak kun je zo elkaar in ieder geval van dienst zijn. In 20 minuten tijd werd een verbazend goede maaltijd geserveerd.
De reis werd weer vervolgd. Onderweg weer de mooie landschappen, maar we zagen er wel steeds meer naar uit om (op dat momeny nog nietsvermoedend) de 'habitacion basico' te bereiken. Gelukkig wist Ruben heel veel te vertellen over de omgeving en over de politieke situatie in Bolivia. Er was immers al ruim twee weken een blokkade van Potosi, wat ook voor ons (hierover later meer) gevolgen zou blijken te hebben.
Onderweg stopten we nog bij een oud mijnstadje dat in de 18e eeuw vanwege een pestuitbraak verlaten was. De pest zou een vloek zijn vanwege de corruptie onder de bewoners, zowel de Spanjaarden als Inca's, in dit gebied dat rijk aan zilver was. Na deze banvloek bleek het zilver echter ook verdwenen, waardoor er nooit meer iemand is terug gekeerd.
Na nog een klein uurtje rijden, bereikten we de grens van het Nationale park Eduardo Avaroa op zo'n 4.200 meter. Pal bij de entree is het basiskamp waar we onze eerste nacht hebben doorgebracht.
Na een voedzame maaltijd, zijn we snel naar bed gegaan. Met thermokleding aan, om een beetje warm te worden. Want wat was het koud...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten